Klasa \core\ParamUtils zawiera zestaw statycznych metod usprawniających proste pobieranie parametrów z wbudowaną weryfikacją czy zostały podane.
Metody klasy \core\ParamUtils
ParamUtils::getFromCleanURL($param_idx, $required = false, $required_message = null, $index = null)
ParamUtils::getFromRequest($param_name, $required = false, $required_message = null, $index = null)
ParamUtils::getFromGet($param_name, $required = false, $required_message = null, $index = null)
ParamUtils::getFromPost($param_name, $required = false, $required_message = null, $index = null)
ParamUtils::getFromCookies($param_name, $required = false, $required_message = null, $index = null)
ParamUtils::getFromSession($param_name, $required = false, $required_message = null, $index = null)
Praktycznie wszystkie metody posiadają takie same parametry: nazwa parametru do pobrania, czy jest wymagany, komunikat błędu jeśli wymagany (generowany automatycznie gdy brak parametru) oraz indeks w tabeli komunikatów, gdy chcemy komunikat wstawić na określoną pozycję. Trzy ostatnie są opcjonalne, jednak gdy drugi = true to musisz podać trzeci. Ostatni jest zawsze opcją.
Drobnym wyjątkiem jest getFromCleanURL, ponieważ nie posiada on nazwy parametru, tylko jego numer (np 1,2 lub 3 itd.). Kolejne parametry oddzielane są znakiem "/" , np. w URLu:
http://localhost/aplikacja/public/someAction/param1/param2/param3
Przykłady użycia:
$page_number = ParamUtils::getFromGet("page-no");
$surname = ParamUtils::getFromPost("f-surname",true,"Nie podano nazwiska");
$user_id = ParamUtils::getFromCleanURL(1,true,"Błędne wywołanie aplikacji");
UWAGA! Dla parametru $required = true metody sprawdzają czy jest on ustawiony ( isset() ). To wyróżnia rozwiązanie od klasy walidatora, która sprawdza, czy parametr istnieje i nie jest pusty. Jeśli chcesz sprawdzić, czy parametr został przesłany (ale może być pusty) to użyj tych metod.